Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα σήμερα και στον ιερό Μητροπολιτικό ναό του αγίου Νικολάου τελέσαμε τη Θεία Λειτουργία «κεκλεισμένων των θυρών» εξαιτίας των μέτρων για τον περιορισμό της εξάπλωσης του covid-19.
Ως γνωστόν, την πρώτη Κυριακή μετά τα
Χριστούγεννα, η Εκκλησία θυμάται λειτουργικά τα πρόσωπα εκείνα που
πρωταγωνίστησαν στο ιστορικό γεγονός της επί γης επιδημίας Του. Αν εξαιρέσουμε
την Υπεραγία Θεοτόκο, που τη γιορτάσαμε χθες, δεύτερη μέρα των Χριστουγέννων,
σήμερα «ανάμνησιν επιτελέσαμεν» του Ιωσήφ, μνήστορα της Παναγίας, ως μάρτυρα
της ενανθρώπισης, του Δαβίδ του βασιλιά, ως προπάτορα του Χριστού και του
Ιακώβου του αδελφόθεου, ως συγγενή του Κυρίου. Μαζί μ’ αυτούς θυμηθήκαμε τη
μαρτυρική τελείωση και του αγίου πρωτομάρτυρα και πρωτοδιακόνου Στεφάνου.
«Στο βασιλιά και Δεσπότη του παντός,
που γεννιέται στη γη, ο υπέρλαμπρος Στέφανος προσφέρεται όχι στολισμένος με
πολύτιμα πετράδια αλλά καταστόλιστος με τα ίδια του τα αίματα. Όμως, ελάτε, ω
φιλομάρτυρες, αφού δρέψουμε τα άνθη των ασμάτων, ας στολίσουμε τις κεφαλές μας
και ας πούμε τραγουδώντας με ύμνους: Εσύ που καταφωτίστηκες με τη σοφία και τη
χάρη στην ψυχή σου, πρωτομάρτυρα Χριστού του Θεού, ζήτησε για μας να λάβουμε
ειρήνη και το μέγα έλεος.» (σε απόδοση στη νεοελληνική το Δοξαστικό του
εσπερινού σε ήχο β’).
«Καθώς διαλαλούν οι ύμνοι της εορτής
του, ο διωγμός και ο θάνατος των χριστιανών είναι ένα αναπόφευκτο αποτέλεσμα
της ελεύσεως του Χριστού. Ο Ιησούς ήλθε για να πεθάνει για την αλήθεια του
Θεού, η οποία πραγματοποιείται στον πιο τέλειο βαθμό, με το να χαρίζει κάποιος
τη ζωή του έτσι, ώστε να ζήσουν οι άλλοι. Αυτή είναι η πιο δυνατή για τα
δημιουργήματα θεοειδής έκφραση της αγάπης. Οι μαθητές του Χριστού μιμούνται το
παράδειγμά Του, που άλλωστε είναι η κλήση και η εντολή που έλαβαν,
ανακαλύπτοντας μέσα σ’ αυτό τη μεγαλύτερη χαρά και πλήρωσή τους… Περισσότερο
απ’ όλους τους άλλους οι μάρτυρες είναι φίλοι του Χριστού. Μέσα στα πάθη τους,
σύμφωνα με τα τολμηρά λόγια του Αποστόλου Παύλου, ʺσυντελούν έτσι ……..
ώστε να ολοκληρωθούν οι θλίψεις που πρέπει να υπομείνει το σώμα του Χριστού,
δηλαδή η Εκκλησίαʺ (Κολ. 1,24). Αυτό είναι βέβαια
αληθινό στην περίπτωση του Αγίου Στεφάνου, του οποίου ο μαρτυρικός θάνατος
καταγράφεται με λεπτομέρεια στις Πράξεις των Αποστόλων, όπως το ακούσαμε στο
σημερινό αποστολικό ανάγνωσμα.»(π.Thomas Hopko, Χειμωνιάτικη Πασχαλιά, εκδ.
ΑΚΡΙΤΑΣ»
