Σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του Χριστού, η Παναγία, Μητέρα του και ο δίκαιος Ιωσήφ έφεραν το βρέφος Ιησού στο ναό. Ο νόμος όριζε για τη μητέρα ότι έπρεπε σαράντα μέρες μετά τη γέννηση να παρουσιαστεί στο ναό για να καθαρισθεί ενώ για το πρωτότοκο αρσενικό παιδί ότι έπρεπε να αφιερωθεί στο Θεό. Όφειλαν δε να προσφέρουν ως θυσία ένα ζευγάρι τρυγόνια ή δυο μικρά περιστέρια. Στα Ιεροσόλυμα τότε ζούσε ένας άνθρωπος δίκαιος και ευλαβής που περίμενε, την εκπλήρωση, των επαγγελιών του Θεού. Σ΄ αυτόν το Άγιο Πνεύμα είχε προφητέψει πως δε θα πεθάνει πριν δει το Χριστό. Γι΄αυτό είχε έρθει στο ναό εκείνη την ημέρα. Πήρε τον Ιησού στην αγκαλιά του, ευλόγησε το Θεό και είπε: «Τώρα Δέσποτα, πάρε με ειρήνη το δούλο σου σύμφωνα με το λόγο σου, γιατί είδα με τα μάτια μου τη σωτηρία σου , που ετοίμασες για όλους τους λαούς, το φως που θα φωτίσει τα έθνη και θα δοξάσει το λαό σου, τον Ισραήλ». Στη δε Μαριάμ που θαύμαζε για όσα λέγονταν για τον Ιησού είπε ότι αυτό το παιδί θα είναι πρόσωπο αντιλεγόμενο , αλλά και τη δική της ψυχή θα περάσει μαχαίρι.
Η γιορτή αυτή ονομάστηκε Υπαπαντή , δηλαδή, υποδοχή, προϋπάντηση, συνάντηση και είναι πολύ παλιά ( ανάγεται στον 4ο μ.Χ. αιώνα), έχει δε πλούσιο πνευματικό περιεχόμενο. Οι δυο διαθήκες η Παλαιά και η Καινή έχουν πια συναντηθεί. Ο γέροντας Συμεών συναντά τον Ιησού στο ναό και τον αναγνωρίζει ως τον «Παλαιό των ημερών» που όμως ξεπερνά τα αρχαία έθιμα για να οδηγήσει τους ανθρώπους στην καινούργια δημιουργία, στον καινούργιο κόσμο του Θεού που κατευγάζεται από την Ανάσταση και τη νίκη καταπάνω στο θάνατο.
Στη Θ.Λειτουργία σήμερα όλα τα παραπάνω τα εκφράσαμε ψάλλοντας το απολυτίκιο της γιορτής: «Χαίρε, κεχαριτωμένη, Θεοτόκε Παρθένε, διότι από σένα ανέτειλε ο Ήλιος της δικαιοσύνης, ο Χριστός ο Θεός μας, που φωτίζει αυτούς που βρίσκονται στο σκοτάδι. Να χαίρεσαι και συ πρεσβύτη δίκαιε, που δέχτηκες, στην αγκαλιά σου τον ελευθερωτή των ψυχών μας που μας χαρίζει και την Ανάσταση.
