Το Τριώδιο, που ανοίγει σήμερα, είναι ένα βιβλίο και μια χρονική περίοδος. Το βιβλίο του Τριωδίου διαβάζεται στην Εκκλησία μέχρι και το Μέγα Σάββατο. Μέσα από τους ύμνους, τους ψαλμούς, τις ακολουθίες, τα ευαγγελικά και αποστολικά αναγνώσματα μάς οδηγεί στη συνάντηση με τον Αναστημένο Χριστό. Το Τριώδιο μας προσκαλεί να αναζητήσουμε το νόημα της ζωής μας, να βρούμε τον εαυτό μας, να ανοιχτούμε στον Άλλον είτε αυτός είναι ο Θεός είτε ο συνάνθρωπος, να μετανοήσουμε.
Η πορεία αυτή προς το Άγιο Πάσχα είναι μια κλίμακα, μια σκάλα. Πρώτο σκαλοπάτι σήμερα η Ευαγγελική περικοπή που ακούσαμε το πρωί στη Θεία Λειτουργία. Η παραβολή αυτή χρωματίζει όλη την ακολουθία της ημέρας και σε μας δίνει ευκαιρία και αφορμή για διδασκαλία.
«Σε μερικούς που ήταν σίγουροι για την ευσέβειά τους και περιφρονούσαν τους άλλους ο Χριστός είπε την παρακάτω παραβολή: Δυο άνθρωποι ανέβηκαν στο ναό για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν Φαρισαίος κι ο άλλος τελώνης. Ο Φαρισαίος στάθηκε επιδεικτικά κι έκανε την εξής προσευχή σχετικά με τον εαυτό του: Θεέ μου, σ΄ ευχαριστώ που εγώ δεν είμαι σαν τους άλλους ανθρώπους άρπαγας, άδικος, μοιχός ή και σαν αυτόν εδώ τον τελώνη. Εγώ νηστεύω δύο φορές την εβδομάδα και δίνω στο ναό το δέκατο από όλα τα εισοδήματά μου. Ο τελώνης, αντίθετα, στεκόταν πολύ πίσω και δεν τολμούσε ούτε τα μάτια του να σηκώσει στον ουρανό. Χτυπούσε το στήθος του κι έλεγε: Θεέ μου, σπλαχνίσου με τον αμαρτωλό. Σας βεβαιώνω πως αυτός έφυγε για το σπίτι του αθώος και συμφιλιωμένος με το Θεό, ενώ ο άλλος όχι. Γιατί όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί κι όποιος τον ταπεινώνει θα υψωθεί».(Λκ.ιη΄ 10-14)
Για να μπορέσουμε να βγάλουμε ο καθένας μας τα συμπεράσματά μας από τη σύντομη αλλά περιεκτική αυτή παραβολή του Χριστού ας λάβουμε υπ΄όψιν μας δυο πραγματολογικά στοιχεία: 1. Οι Φαρισαίοι θεωρούνταν από τους ανθρώπους εκείνης της εποχής ως ευσεβείς και δίκαιοι. Ήξεραν καλά το Μωσαϊκό Νόμο και τον εφάρμοζαν. Δεν βαρύνονταν με ηθικά παραπτώματα. Υπερασπίζονταν την πατρίδα τους και τηρούσαν στάση επιφυλακτική ή εχθρική απέναντι στους ρωμαίους κατακτητές. Ήταν αγαπητοί στο λαό.
2. Οι τελώνες,αντίθετα, ήταν συνεργάτες των Ρωμαίων . Στη συνείδηση του λαού το επάγγελμά τους ήταν συνυφασμένο με την κλοπή, την αρπαγή, την αδικία. Η λέξη τελώνης θεωρούνταν συνώνυμο του αμαρτωλού
